Ghassan Kanafani 1936 – 1972
Ghassan Kanafani
Nie jest ważne, że człowiek umrze i zrealizuje swój szlachetny pomysł. Jest raczej ważne, że znalazł dla siebie szlachetny pomysł, zanim umarł.
Ghassan Kanafani urodził się w nadmorskim mieście Acra, 8 kwietnia 1936 roku. Był palestyńskim pisarzem, malarzem, politykiem i dziennikarzem.
Ghassan Kanafani jest uważany za jednego z najbardziej znanych arabskich pisarzy i dziennikarzy XX wieku. Jego dzieła literackie, w tym powieści i opowiadania, były zakorzenione w kulturze arabskiej i palestyńskiej.
Był redaktorem naczelnym wielu arabskich gazet i czasopism, z których ostatnim był palestyński magazyn Al-Hadaf (organ Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny).
Był także członkiem pierwszego dowództwa frontu.
Gdyby Kanafani żył trochę dłużej, to byłby jednym z najwybitniejszych pisarzy na świecie. Międzynarodowych.
Został zamordowany w bardzo młodym wieku.
Ghassan Kanafani opublikował osiemnaście książek, oraz napisał setki artykułów i opracowań na temat kultury, polityki i walki narodu palestyńskiego.
Po zabójstwie Kanafaniego wszystkie jego książki zostały ponownie opublikowane w języku arabskim w dwóch tomach (The Complete Works of Ghassan Kanafani), a także zostały opublikowane w tysiącach egzemplarzy.
Po jego zabójstwie, jego powieści, opowiadania, sztuki i eseje zostały zebrane i opublikowane w czterech tomach. Większość dzieł literackich Ghassana Kanafani została przetłumaczona na siedemnaście języków (w tym język polski) i została opublikowana w ponad 20 krajach, a niektóre stały się kanwa sztuk teatralnych i programach radiowych, w kilku krajach arabskich i europejskich.
Dwie jego powieści zostały sfilmowane. Jego dzieła literackie napisane w latach 1956–1972 mają dziś coraz większe znaczenie. Return to Haifa – film oparty na historii Ghassana Kanafaniego, wygrał Międzynarodowy Festiwal Dokumentalny w Lipsku, zdobywając pierwszą nagrodę w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
Film był także pokazywany na wielu międzynarodowych festiwalach i zdobył kilka nagród. Każdy, kto czytał dzieła literackie Kanafaniego, wiedział o cierpieniu narodu palestyńskiego.
Ghassan Kanafani wyróżniał się zmysłową kreatywnością i wyjątkowym talentem literackim, dzięki czemu jego historie i powieści stały się uniwersalne.
Ghassan Kanafani często spotykał się z palestyńskimi dziećmi i rozmawiał z nimi o Palestynie. Jego powiedzenie to „Dzieci są naszą przyszłością”. Napisał wiele historii, których bohaterami były dzieci. Zbiór jego opowiadań został opublikowany w Bejrucie w 1978 roku, pod tytułem „Dzieci Ghassana Kanafaniego”. Dzieło to zostało przetłumaczone na język angielski, i opublikowane w 1984 roku. W angielskiej wersji nosiło tytuł, Dzieci Palestyny”.
W Bejrucie Ghassan Kanafani poznał Annę Hoffmann, dziewczynę, która pochodziła z Danii. Anna Hoffman została jego żoną po kilku tygodniach. Anna była córką antynazistowskiego bojownika, robotnika i członka duńskiego ruchu oporu w czasie Drugiej Wojny Światowej. Anna Hoffman po raz pierwszy w życiu spotkała się z Palestyńczykami w 1960 roku podczas konferencji studenckiej w Jugosławii, i w następnym roku postanowiła odwiedzić palestyńskie obozy dla uchodźców w Syrii i Libanie. Tam poznała Ghassana Kanafaniego, pracował dla gazety Al-Hurejah Ghassan Khanafani został zamordowany w Bejrucie, 8 lipca 1972 roku. Mordercami byli agenci izraelskiej służby wywiadowczej Mossad. Zdetonowali bombę w jego samochodzie. Podczas eksplozji zginęła takze Lamis – córka siostry Ghassana Kanafaniego
Słynny palestyński pisarz Mahmoud Darwish napisał po śmierci Ghassana Kanafaniego:
,, O, Palestyńczycy! Strzeżcie się naturalnej śmierci! Palestyńczyk nie jest Palestyńczykiem, jeśli boi się śmierci. Powiedzcie palestyńskim mężczyznom, aby powrócili z podróży, ponieważ Ghassan Kanafani ich wzywa. Dzięki swojej śmierci osiągnął z Ojczyzną. Był prawdziwym człowiekiem. Jeśli witał się z turysta, to przybysz zagranicy, zarażał” się sprawą Palestyńska. Kiedy przytulał kobietę, ona stawała się Marią Magdaleną. Kiedy obejmował dziecko, to pisał jedna ze swoich historii.
Palestyński poeta Izz al-Din al-Manasrah napisał wiersz po śmierci Ghassana Kanafaniego. Wietsz nosi tytuł „Przyjmujemy kondolencje na każdym wygnaniu”.
Palestyński pisarz Rashad Abu Shawar powiedział o Kanafanim:
, Jako pisarz i bojownik jest Ghassan Kanafani jest ze mną w całej mojej twórczości, w moich powieściach i opowiadaniach, w moich artykułach. Ponieważ jestem jego przedłużeniem, a także tych, którzy są z mojego pokolenia i tych, którzy przyjdą po nas.
Palestyński pisarz Samih Al-Qasim napisał: ,,Ziemia będzie cierpliwa tylko przez twoje tętnice! Mówię to w imieniu zamordowanego Palestyńczyka, którego imię brzmi Ghassan Kanafani””.
Wczoraj napisała na Facebooku, palestyńska pisarka Taghreed Saadeh:
,, Ghassan Kanafanu był jednym z filarów palestyńskiej kultury, oraz jednym z najważniejszych pisarzy palestyńskich. W rocznicę jego zabójstwa, która przypada 8 lipca, powtarzamy: ,,Nie jest ważne, aby człowiek umarł i zrealizował swój szlachetny pomysł, a raczej ważne jest, aby znalazł dla siebie szlachetny pomysł, zanim umrze. To hasło Palestyny!
Komentując zamach na Ghassana Kanafaniego, ówczesna premier Izraela, Golda Meir, powiedziała: „Dziś pozbyliśmy się bardzo niebezpiecznego intelektualisty. Ghassan Kanafani był bardziej niebezpieczny dla Izraela niż tysiąc uzbrojonych partyzantów”.
Słowa Goldy Meir ilustrują faszystowską i nazistowską mentalność ruchu syjonistycznego i izraelskich przywódców. Golda Meir nie przypuszczała, że dzieła literackie Ghassana Kanafaniego będą inspiracją dla kolejnych pokoleń Palestyńczyków. To sprawia ze izraelscy okupanci nie będą mogli spać spokojnie. Zabójstwo Ghassana Kanafaniego umocniło jego pozycję wśród Palestyńczyków. Jego idee i pisma stały się świętą księgą dla palestyńskich rewolucjonistów. Dla tych, którzy niestrudzenie walczą o wolną Palestynę i powrót miliony uchodźców do rodzinnego kraju.
Ghassan Kanafani,
Nasz mistrz i profesor.
Nasz wzór do naśladowania w walce, poświęceniu i marszu aż do wyzwolenia Palestyny, całej Palestyny.
Jesteśmy dziećmi Ghassana, który pisał o nich ponad pięćdziesiąt lat temu.
Jesteśmy synami Umm Saad i jej namiot, nadal trzymamy palestyńskie flagi, jesteśmy dziećmi ciągłego ruchu oporu, mimo ze niektórzy niestety już nie są częścią naszej walki. Stały się dziećmi Abou Alkhayzaran. Niektóre z nich stały się nawet przeszkodą i barierą między nami a dostępem do centrów i baz okupacyjnych, osad i osiedli.
Nasz pomysł jest twój pomysł, a nasza droga jest twoja, a nasza flaga jest twoją flagą,
Nasze pióra piszą do Palestyny na podstawie twojego pióra i starając się osiągnąć wielkość swojej kreatywności.
My, Ghassan, jesteśmy dziećmi, o których pisałeś (dziećmi Ghassana Kanafaniego), a w Europie nazywają je (dziećmi Palestyny) i tak oni są naprawdę twoimi dziećmi i dziećmi Palestyny.
Młode i dzieci, które stały się doświadczonymi mężczyznami i bojownikami. Ci, którzy obiecali ci dzień twojego zabójstwa i po twoim męczeństwie, że będą nadal pragnęli broni i jeździli konno, wolnością i walką.
Nadal noszą na ramionach symbol walki i maszerują ścieżką bólu, ich ścieżki cierni i drutów, barier, przeszkód, tragedii i katastrof nie kończą się.
Potwierdzają przymierze i obietnicę, dla ojca literatury palestyńskiego ruchu oporu.
O, śliwko kwietnia i księżycu Galilei,
Och, kwiat Akka i całej Palestyny.
Jesteśmy twoimi dziećmi
Och, nasz święty z walki
I kto przyniósł naszą sprawę na cały świat
O, Ghassanie, o blasku naszej literaturze, o sile naszej siły i symbolu jej trwałości.
Świat, który nazwałeś (światem innym niż nasz), stanie się naszym światem idealnym.
Namiot (Umm Saad) to namiot powrotu, a (człowiek powracający do Hajfy) wróci razem z nami do całej Palestyny.
(Ludzie stojący pod słońcem) nie będą płonąć, ale zostaną uwolnieni z ciemności.
Czy to nie jest pomysł, który nam o tym powiedziałeś za nim poszedłeś do niej?
Tak, to Palestyna
Nie ma innej alternatywy, albo Palestyna, lub Palestyna.
Na pewno wrócimy do Safad, a ty wrócisz do Akku, i nasz narod na wygnaniu do całej Palestyny, tak, do całej Palestyny.
Nidal Hamad 7-0-2020