Le Monde Diplomatique – edycja polska
A na niedzielny wieczór jeszcze raz o tym, kto i jak utorował drogę Trumpowi. Tym razem Thomas Frank:
A więc przywódcy Partii Demokratycznej zrobili z Hillary swoją kandydatkę, chociaż wiedzieli o jej związkach z bankami, o jej upodobaniu do wojen, o jej wrażliwości na zagadnienia układów handlowych – a Trump wszystko to wykorzystał do maksimum. Wybrali Hillary, chociaż wiedzieli o jej prywatnym serwerze e-mailowym. Wybrali ją, chociaż nawet niektórzy z tych, którzy analizowali fundację Clintonów, podejrzewali, że jest to niejasna sprawa.
Wystawiać takiego kandydata, kiedy się wrzeszczy, że ten republikański jest prawicowym potworem, to staranie się o to, żeby być niewiarygodnym. Jeżeli Trump jest faszystą, jak często mówili liberałowie, to żeby go powstrzymać, Partia Demokratyczna powinna była wystawić swojego najsilniejszego kandydata, a nie partyjną funkcjonariuszkę, bo nadeszła jej kolej. Wybranie jej wskazywało, że Demokraci sami nie wierzyli w to, co mówią o ryzykowności Trumpa, lub że ich oportunizm był dla nich ważniejszy niż dobro kraju, albo jedno i drugie.
