Umm Nasser Abu Hamid
Umm Nasser Abu Hamid
Latify Naji (72 lat)
Opowieść o tragedii rodziny Latify Naji (72 lat), znanej Palestyńczykom w obozie Al-Amari niedaleko Ramallah, jako „Umm Nasser Abu Hamid”.
Jest to kobieta o silnej woli.
Izraelczycy komandosi zabili jej syna Abdela Moneima, 31 maja 1994 roku.
Zabójstwo syna zwiększyło jej determinację, by stawić czoła izraelskiej okupacji. Umm Nasir ma dwie córki i dziesięciu synów, z których wszyscy zasmakowali goryczy aresztowania.
Sześcioro jej dzieci przebywa w izraelskich więzieniach, a czworo z nich odbywa karę dożywocia.
Trzech jej synów przebywa w więzieniu Aszkelon, a czwarty Nawet (skazany na dożywocie i pięćdziesiąt lat) przebywa w więzieniu Nafha.
Piąty z synów Islam “przebywający w więzieniu Hadarim, jest skazany na dożywocie i osiem lat więzienia.
.Szósty syn, Dżihad jest przetrzymywany w więzieniu Negev, w areszcie administracyjnym, który był przedłużany trzykrotnie z rzędu.
Ich ojciec, Muhammad Yusuf Abu Hamid, (znany, jako “Abu Yusef”,) zmarł 13 grudnia 2014 roku.
Abdel Nasser Farwana, eksperta od spraw palestyńskich więźniów politycznych, napisał: ” Latifa przez trzydzieści pięć lat bez zmęczenia przemieszczała się między więzieniami.
Zawsze była obecna przy bramie więzienia i cierpiała z powodu wielu trudności, które sprawiała jej izraelska administracja.
Dziś jej cierpienie rośnie, ponieważ uniemożliwiono jej odwiedzanie synów”.
Umm Nasser Abu Hamid jest uchodźcą z wioski Abu Shousha w dystrykcie Ramlah.
Po Nazwie wyemigrowała z rodziną po do Gazy w 1948 roku, i mieszkała w obozie dla uchodźców Nusseirat w centralnej Strefie Gazy.
Po ślubie z Muhammadem Yusuf Naji (znanym, jako „Abu Hamid”, przeniosła się na Zachodni Brzeg Jordanu i osiedliła się w obozie dla uchodźców Al-Amari w centrum Ramallah.
Jej dom był trzykrotnie burzony przez izraelska armię.
Po raz pierwszy w 1994 roku, kiedy zabito jej syna Abdel Monima.
W 2002 roku Izraelczycy po raz drugi zburzyli jej dom.
Trzeci raz zburzono jej dom w połowie grudnia 2018 roku.
Istnieje izraelskie prawo, które zezwala na niszczenie domów palestyńskich bojowników, bez względu na to, czy są przetrzymywani w więzieniach, czy nie żyją.
Na całym świecie nie ma takiego prawa, które pozwalałoby na burzenie domów członków ruchu oporu.
Tego nie robili nawet niemieccy naziści.
To prawo obowiązuje tylko w Izraelu.
W 2018 roku spotkałem ją na międzynarodowej konferencji w Bejrucie i bardzo się cieszyłem się, że ją widzę.
Umm Nasir jest ona dla mnie i dla każdego
Palestyńczyka symbolem ruchu oporu.
Jest wzorem palestyńskiej matki. Izraelskie buldożery nie pogrzebały jej nadziei i marzeń.
Za każdym razem, gdy Izraelczycy burzyli jej dom, Umm Nasir stawała na gruzach i mówiła z dumą i godnością:, zburzcie nasz dom, ale nasza wola walki nie upadnie, a nasza determinacja nie zostanie zniszczona. Pozostajemy tutaj i odbudujemy go ponownie. Jesteśmy właścicielami tej ziemi, a wy jesteście obcymi intruzami i najeźdźcami.
Okupanci i mordercy!
Przyjdzie czas, że powrócicie tam skąd przybyliście.
Jesteśmy ludem Palestyny!
Zostaniemy tu na zawsze.
Nidal Hamad
03-8-2020
Al-safsaf.com
