Ahmed Alkhatib – dziecko z Jenin – Tekst: Nidal Hamad

Rankiem wspomnianego dnia, gdy Ahmed bawił się w zaułku swoim plastikowym pistoletem Izraelscy żołnierze widząc to, wystrzeli w jego stronę grad pocisków. Ciężko ranny Ahmed zmarł w szpitalu

Ahmed Alkhatib – dziecko z Jenin – Tekst: Nidal Hamad

Chłopiec z Palestyny, Ahmed Ismail Al-Khatib (12 lat, z miasta Jenin) nie wiedział, że poranek tego dnia (było muzułmańskie święto Eid) będzie ostatnim w jego życiu, i że modlitwa Eid będzie jego ostatnią modlitwą.

Powiedział żartobliwie do swojej matki: „Idę i może zostanę męczennikiem”. To samo napisał na drzwiach swojej szafy.

Ahmed nie wiedział, że jego żart zamieni się w koszmarna rzeczywistość.

Izraelski żołnierze nie mają serca dla Palestyńczyków, są tylko dobrzy dla swoich dzieci i wnuków.

 Izraelski żołnierze to potomkowie Jehoszuy – tego, który dokonał w starożytności rzezi w pierwszym mieście na świecie – Jerycho.

Rankiem wspomnianego dnia, gdy Ahmed bawił się w zaułku swoim plastikowym pistoletem Izraelscy żołnierze widząc to, wystrzeli w jego stronę grad pocisków. Ciężko ranny Ahmed zmarł w szpitalu.

Cała jego wina chłopca polegała na tym, że bawił się plastikową bronią w pobliżu swojego domu w Jenin, na Zachodnim Brzegu Palestyny.

 Izraelskie instrukcje wojskowe pozwalają żołnierzom strzelać do każdego Palestyńczyka, (dorosłych i dzieci) w celu ,,obrony siebie i bezpieczeństwa Izraela”.

Istnieją jasne instrukcje wojskowe, które wydał izraelski minister obrony Mofaz. Instrukcje te pozwalają zabić każdego Palestyńczyka, jeśli zachodzi podejrzenie, że jest on ,,zagrożeniem”.

Te instrukcje są wykorzystywane do zabijania niewinnych palestyńskich mężczyzn, kobiet i dzieci.

Izraelskie sądy wojskowe zwalniają od odpowiedzialności izraelskich żołnierzy, którzy, zabili palestyńskich cywilów.

Żadna zbrodnia przeciwko Palestyńczykom nie została ukarana. To godne ubolewania, że wszystkie międzynarodowe prawa dotyczące zwalczania zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości są egzekwowane w stosunku do Jugosławii, Rwandy, Iraku, Libii, Syrii i innych krajów. Nikt ich jednak nie egzekwuje w stosunku do Izraela. Dzieje się tak, ponieważ Stany Zjednoczone i jego sojusznikowi popierają Izrael i sabotują pracę Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze.

Gdybyśmy umieścili tutaj wszystkie izraelskie zbrodnie, nie bylibyśmy w stanie ich dokładnie policzyć. W Izraelu zbrodniarzami są wszyscy: począwszy od premierów: Ben Guriona, Szarona, Rabina, Peresa, Begina, Szamira, Baraka, Netanjahu, Daiana, Maira, Mofaza, Ya’alona i Bena Eliezera, a skończywszy na zwykłych, żołnierzach i policjantach.

 Izraelczycy zabijają Palestyńczyków na a posterunkach, w obozach, przejściach granicznych, a nawet w szkołach i w domach. Świat wciąż pamięta, jak izraelski spychacz zakopał palestyńską staruszkę pod gruzami jej domu w obozie w Jenin, i jak kierowca spychacz w Strefie Gazy zabił w świetle kamer amerykańską aktywistkę Rachel Corrie.

 Świat pamięta jak izraelscy żołnierze zabili małego Muhammada Al-Durę i zranili jego ojca, było to na żywo transmitowane przez telewizje francuskiej.

Świat pamięta egzekucję dziecka Imana Al-Hamsa w Rafah i zabójstwo dziecka Iman Hajo w jej łóżku.

Świat pamięta także izraelskiego snajpera, który zastrzelił mała dziecko Sarah, gdy siedziała w samochodzie ze swoim ojcem. Dla tego dziecka palestyńska piosenkarka Reem Banna zaśpiewała swoją słynną piosenkę, “Sarah”.

Te historie są bardzo smutne, ponieważ gdyby wydarzyły się w innych krajach, to sprawcy już dawno ponieśliby odpowiedzialność karną. Tymczasem Izraelczycy są bezkarni.

 Gdybyśmy żyli w idealnym świecie, to izraelskie zbrodnie wstrząsnęłyby tronami i gabinetami premierów i prezydentów. Izraelski potwór uważa się za jedyną demokrację na Bliskich Wschodzie, a tymczasem jest nazistowską dyktaturą. Izrael nie podlega prawu międzynarodowemu, ponieważ kraje Zachodu mają tam swoje interesy.

Rodzinie męczennika Ahmeda Al-Khatiba mówimy: ,,wasze pragnienie pokoju nie zostanie zrozumiane przez Izrael. Oni chcą waszego upokorzenia, i chcą żebyście byli ich niewolnikami na wieki. Izraelskie rządy wielokrotnie powtarzały i nadal to robią, że okupowana Palestyna, czyli państwa (Izrael) jest tylko dla Żydów, i nikt inny nie ma prawa tam mieszkać. Słowa izraelskich rządów ssą szczere, ponieważ kraj nazistowski-syjonistyczny dąży zawsze do ludobójstwa.

Można powiedzieć, że nawet podjęcie przez rodzinę palestyńską wielkiej inicjatywy humanitarnej, jaką było rozdanie narządów z ciała dziecka Ahmeda, i przekazanie ich wśród sześciu izraelskim pacjentów, w tym pięciorgu dzieci i kobietom, nie pomoże w ustanowieniu pokoju.

Żeby zawrzeć pokój Izraelczycy muszą przyznać do swoich zbrodni i przeproszenia za nie. Muszą oddać Palestyny do Palestyńczyków. Niema pokoju z okupację.

Niemcy zrozumiały i przeprosiły za nazistowskie zbrodnie, dopiero wtedy, gdy przegrały Drugą Wojnę Światową. Myślę, że dopiero całkowita klęska Izraela wstrząsnęłaby Żydami na całym świecie, i doprowadziłaby do zrozumienia syjonistycznych zbrodni, i przeproszenia za nie. Śmiem twierdzić, że izraelskie rządy i większość izraelskiego społeczeństwa nie jest w stanie zrozumieć ogromu krzywd, jakie uczyniły i nadal czynią w stosunki do Palestyńczyków “.

Szanujemy zdanie ojca zabitego dziecka Ahmeda Khatiba, który mówi, że „ratowanie życia jest ważniejsze niż spór ideologiczny” i który czuje, że „jego syn wszedł do serc wszystkich Izraelczyków”, i że „jest bardzo dumny z tego, że narządy jego syna uratowały życie sześciu Izraelczykom”. To jest, że przesłanie do świata, które mówi: „Naród palestyński chce pokoju dla wszystkich”.

Szanujemy jednocześnie i w równym stopniu to, co powiedziała matka zamordowanego Ahmeda Al- Khatib: ,,Rodzina nie ma problemu z przekazywaniem swoich narządów, czy to Palestyńczykom, czy Izraelczykom, o ile one ratuje czyjeś życie”.

Ale wygląda na to, że rodzina nie pomyślała ani nie zrozumiała o tym, że sprawa nie jest ideologicznym sporem między Izraelczykom a Palestyńczykami, lecz Syjonistyczną zbrodnią i trwającą okupacją od 1948 roku.

To wielka postawa i humanitarny gest ze strony palestyńskiej rodziny, której dziecko zginęło od kul izraelskich żołnierzy. Być może wśród ludzi, którzy otrzymali narządy Ahmeda, są krewni jego zabójców.

 Jest pewne, że izraelscy żołnierze strzelali tak, żeby zabić Ahmeda. I dlatego podziwiamy, choć z zastrzeżeniem szlachetny gest rodziny zabitego. Z zastrzeżeniem, gdyż narządy Ahmeda Al- Khatiba mogą trafić do osoby, która za kilka lat będzie izraelskim żołnierzem lub policjantem, i będzie strzelać do bezbronnych palestyńskich mężczyzn, kobiet i dzieci.

Biorąc pod uwagę, że każdy chłopak i każda dziewczyna od 17 roku życia, musza być w armii izraelskiej i w służbie na Zachodnim Brzegu lub w Strefie Gazie.

Ale stara arabska maksyma mówi: „tylko prawda jest prawdziwa.”. Nadzieja to piękna i wielka rzecz, ale nijak się mam do rzeczywistości, w której żyją Palestyńczycy.

Palestyńczycy mogą żyć w prawdziwym pokoju, jeśli przyjmiemy, że pokój ten będzie zawierał sprawiedliwość. Sprawiedliwość oznacza całkowite wyzwolenie Palestyny spod syjonistycznej okupacji. Ten pokój musi być zbudowany na skale sprawiedliwego gniewu. W przeciwnym żaden pokój będzie niemożliwy.

 Na zakończenie tego artykułu zacytuję stare powiedzenie izraelskiego zbrodniarza, przywódcy terrorystycznej grupy Irgun, szefa Żydowskiej Organizacji Beitar w Polsce, oraz późniejszego premiera Izraela, Menachema Begina. Po utworzeniu państwa Izrael, Begin powiedział: „ Pokój tworzą silni i zwycięzcy, a nie słabi i niezdecydowani ”.

06-11-2005