Moja Matka, którą kochałem,

Moja Matka, którą kochałem, nawet jeśli już jej nie ma, pozostaje w sercu.

Wszystko w moim życiu mi o niej przypomina. Jej wspomnienie mnie ożywia.

W jej oczach pozostałam tym rozpieszczonym dzieckiem, a ona w moich oczach pozostała najpiękniejszą z matek.

Próbuję przystosować się do życia bez niej, ale przede mną są ostatnie zdjęcia na szpitalnym łóżku i w grobie.

Chciałem jej wiele powiedzieć przed śmiercią i szeptałem jej do ucha kilka słów, ale nie wiem kiedy wybuchłem płaczem. Otarłem łzy i wyszedłem z pokoju nie zapominając jej przeprosić, bo nie dokończyłem z nią ostatniej rozmowy. Nie mogłem dłużej rozmawiać. Smutek mnie wykończył .

Kiedy  zakończymy zwycięstwem wojnę w Gazie, powrócę do rozmowy o mojej matce. Będzie to długa i niekończąca się rozmowa.

Zdjęcie jest z 1982 roku, kiedy byłem z mamą w Amerykańskim Szpitalu Uniwersyteckim w Bejrucie, po tym, jak dostałem ranny w masakrze w palestyńskich obozach dla uchodźców Sabra i Shatila.

@al-safsaf.com

Nidal Hamad

16–11-2023

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•