Najważniejsze masakry dokonane przez organizacje syjonistyczne w miesiącu styczeń
Najważniejsze masakry dokonane przez organizacje syjonistyczne w miesiącu styczeń
(lata od 1948 do 2009)
W dniu 27 stycznia każdego roku społeczność międzynarodowa obchodzi Międzynarodowy Dzień Pamięci Ofiar Holokaustu oraz rocznicę wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau. Dwa lata po zakończeniu Holokaustu w Europie, tzn. w 1947 roku organizacje syjonistyczne rozpoczęły działania przeciwko Palestyńczykom, które my utożsamiamy z następnym Holocaustem. Z okazji tej rocznicy, upamiętniającej straszną tragedię, która dotknęła nie tylko europejskich Żydów, ale również i całą Europę, postanowiłem przygotować kalendarz zbrodni syjonistycznych i państwa Izrael wobec naszego narodu, narodu palestyńskiego, który od momentu rozpoczęcia okupacji Palestyny żyje pod ciągłą opresją i zniewoleniem.
Kalendarz upamiętnia wydarzenia mające miejsce tylko w kolejnych latach stycznia, licząc od roku 1948.
Masakra “starej Sarayi” w “Jaffie”, 4 stycznia 1948 r.
Syjonistyczna grupa “Argon”, podstawiła samochód pełen ładunków wybuchowych obok “starej Sarayi” w mieście Jaffa. W rezultacie trzydziestu Palestyńczyków zginęło śmiercią męczeńską, inni zostali ranni, wśród ofiar byli również młodzi intelektualiści z miasta Jaffa.
Masakra Samira Amisa, 5 stycznia 1948 r.
Syjonistyczny gang Haganah zdetonował ładunki wybuchowe w hotelu Samira Amisa w arabskiej dzielnicy Al-Qatmoun w mieście Al-Quds (dzisiejszy Hebron). Syjoniści zabili dziewiętnastu Palestyńczyków, kolejnych dwudziestu zostało rannych.
Masakra „Jeruzalem”, 7 stycznia 1948 r.
Terrorysta syjonistyczny z gangu “Argon”, rzucił bombą w “Bramę Jafy”, znajdującą się na Starym Mieście w Jerozolimie, zabijając osiemnastu Palestyńczyków i raniąc 41 innych.
Masakra “Arabska Saraya”, 8 Stycznia 1948 r.
Syjonistyczne gangi terrorystyczne rozstawiły samochody pułapki pod Arabską Sarayą. W wyniku wybuchu bombowego zginęło siedemdziesięciu Palestyńczyków, dziesiątki osób było rannych. W późniejszym czasie na łamach syjonistycznej gazety, prowadzonej przez członków Bamhane ukazał się wywiad z syjonistycznym terrorystą Ragim Hakmoub, który opisywał plan masakry. Saraya to, wieżowiec, znajdujący się naprzeciwko znanego zegara w Jaffie, w momencie zamachu mieściła się tam siedziba Arabskiego Komitetu Narodowego.
Masakra w Ramle, 15 stycznia 1948 r.
Syjonistyczni terroryści dokonali masakry w mieście Ramle. Mordercami byli żołnierze grupy Palmach, działającej pod dowództwem Igala Allona, Icchaka Rabina oraz Dawida Ben-Guriona. Działania terrorystycznej grupy “Haganah” mieście Ramle, zmusiło wiele arabskich rodzin do ucieczek i poszukiwania schronienia w Sarafandu.
Masakra w Hajfie, 16 stycznia 1948 r.
Syjonistyczni terroryści przebrani za brytyjskich żołnierzy weszli do magazynu w pobliżu tzw. „marokańskiego” budynku, mieszczącego się przy ulicy Saladin w mieście Hajfa. Atak został dokonany pod pretekstem inspekcji. Budynek został zniszczony wraz z sąsiadującymi zabudowaniami. Zginęło trzydzieści-jeden osób, wśród ofiar były kobiety, mężczyzn i dzieci, rannych było ponad sześćdziesiąt osób.
Masakra Yazur, 2 stycznia 1948 r.
Yazur jest palestyńską wioską arabską, oddaloną o 5 km na południowy wschód od Jaffy. Igal Yadin, odpowiedzialny za koordynowanie operacji Haganah, prowadzonej przez syjonistyczną organizację terrorystyczną, wydał rozkaz dowódcy grupy Palmach, Igalowi Alonnowi, w którym wskazywał – Operację przeciwko wiosce Yazur, trzeba rozpocząć natychmiast i bez żadnych oficjalnych rozkazów. Celem podejmowanych przez ciebie działań powinna być infiltracja mieszkańców, wyburzenia i podpalenia domów naszych wrogów. Daję ci wolną rękę, co do wyboru metody pracy. Dwie godziny po otrzymaniu tych dyspozycji, grupa związana z Palmach zaatakowała pierwszy autobus, w pobliżu Yazur. Ranny został kierowca i kilku arabskich pasażerów. Kolejny autobus został zaatakowany kilka godzin później, zabito i raniono kilka osób. Wydarzenia te zapoczątkowały ataki, które trwały nieprzerwanie przez kolejnych 20 dni. Ładunki wybuchowe podrzucano nie tylko pod pojazdy, ale również pod domy Palestyńczyków. Otworzono ogień do mieszkańców, niektórych mordowano podczas snu, w swoich łóżkach.
W tym dniu, została wysadzona w powierzę, także fabryka lodu i dwa budynki do niej przylegające. Za zamach, zaplanowany przez Icchaka Rabina (oficera operacyjnego, szefa dywizji szkoleniowej, który w tym czasie pełnił funkcję generała brygady Yisrael Tal) odpowiedzialni byli przywódcy Haganah. Tego samego dnia Grupa Yeho Shua Nebo zdetonowała ładunki wybuchowe w budynku Iskenderoni, co spowodowało śmierć 15 Palestyńczyków.
Masakra w Hajfie, 28 stycznia 1948 r.
Beczka z materiałami wybuchowymi została zdetonowana przy arabskiej ulicy im. Abbasa, znajdującej się w dzielnicy Hadar. W wyniku wybuchu zabito dwudziestu arabskich obywateli oraz raniono pozostałych kilkunastu.
Masakra wioski Falamiya, 29 stycznia 1953 r.
Pomiędzy Tulkarem i Qalqiliya Zbrojna kompania złożona z około stu-trzydziestu żołnierzy izraelskich zaatakowała arabskie wsie, które ostrzeliwano pociskami moździerzowymi. W wyniku ostrzałów dziewięć domów zostało zniszczonych, a ponad dwadzieścia osób rannych.
Masakra w Beit Lahia, 4 stycznia 2005 roku
W północnej Strefie Gazy, syjonistyczni napastnicy zabili ośmiu Palestyńczyków, wśród ofiar były również dzieci. We wczesnych godzinach rannych izraelskie czołgi wystrzeliły kilka pocisków w grupę młodych dzieci z rodzin Ghaban i Al-Qaysih, którzy zostali znalezieni martwi pod swoimi domami. Łącznie zabito osiem osób, raniono czternaście. Sześć ofiar było z rodziny Ghaban. Większość stanowiły dzieci w wieku pomiędzy piątym a szesnastym rokiem życia, chociaż nie znajdowali się w strefie zakazanej, tylko przed swoimi domami.
Inwazja w Strefie Gazy, od 27 grudnia 2008 roku do 18 stycznia 2009
W tych dniach trwała kolejna inwazja militarna w Strefie Gazy, ataki lotnicze pod hasłem Operacja Płynny Ołów, rozpoczęły się w sobotę, 27 grudnia 2008 r. Podczas masakry użyto samolotów bojowych i broni chemicznej. Zginęło, co najmniej1417 Palestyńczyków – 926 cywilów, w tym 313 dzieci i 116 kobiet; 255 Policjantów; 236 bojowników ruchu oporu Palestyńskiego; 14 pracowników medycznych, 4 dziennikarzy i ponad 5450u rannych mieszkańców Gazy.
Nidal Hamad
