Palestina-vennen Kjell Bygstad er dødشيل بيغستاد قائد نرويجي فلسطيني سيذكره التاريخ
Palestina-vennen Kjell Bygstad er død
Skrevet av Frontlinjer.no, søn, 08/10/2008 – 14:42
Kjell Bygstad er død, 70 år gammel. Han var en pioner i Palestina-arbeidet fra 60-tallet og helt til det siste jobbet han for palestinernes sak. Av mange var han regnet som bevegelsens “grand old man”, men han var ikke ukontroversiell.
– Han var en av de viktigste strategene for å vinne allmenn oppslutning for palestinernes sak, sier cand. mag Tarjei Vågstøl til Frontlinjer. Han har skrevet hovedfagsoppgave om den norske solidaritetsbevegelsen med Palestina.
Fagforeningsaktivisten og Palestina-vennen var en omstridt figur på den norske venstresiden og det var lenge konflkter mellom mellom ham og aktivister med bakgrunn fra Palestinakomiteen og AKP(ml).
– Han hadde en sterk vilje som ikke lot seg innordne under AKP-regimet på 70-tallet. Han hadde sine ideer om hvordan solidaritetsarbeid skulle drives og det var det tydeligvis ikke plass til da.
Grunnla solidaritetsorganisasjoner
Aktivisten gikk fra anti-apartheidbevegelsen til å engasjere seg i palestinernes sak. Bygstad var med på å grunnlegge alle de sentrale propalestinske organisasjonene som vi kjenner i dag – først Palestinakomiteen, senere Palestinafronten og siden Palestinagruppene i Norge og Fellesutvalget for Palestina.
– De som ikke selv opplevde 50- og 60-tallet kan ikke forestille seg den proisraelske ensidigheten som rådet i det offisielle Norge da Kjell Bygstad startet med sitt arbeid for palestinernes sak, skriver palestina.no om Palestina-vennen.
I 1969 mente bare fire prosent at Israel hadde skylden for uroen i Midtøsten, mens halvparten av de spurte mente at araberstatene hadde skylda.
– Han klarte å vinne innpass i det politiske etablissementet og fagbevegelsen på en annen måte enn de som hadde tiknytning til AKP(ml), sier Vågstøl.
Brøt med ml-bevegelsen
Som ung aktivist startet Bygstad sin politiske karriere i SF og tok over etter Berge Furre som partisekretær i 1964. Da maoistene i SUF-ml brøt med moderpartiet, tok Bygstad ungdomens side.
Jeg tok farvel med SF i –69, ved splittelsen, nettopp ut fra det synet at partiet ikke lenger var, og heller aldri mer kunne bli
progressivt, skrev Bygstad etter partisplittelsen.
Men kjærlighetsforholdet til de unge maoistene ble ikke langvarig. I 1976 brøt han med Palestinakomiteen på grunn av at ml-erne insisterte på å protestere mot Sovjetunionens Midtøsten-politikk, på tvers av PLOs politiske program.
– Han mente at Palkom sånn som den var i 75 og 76 var fullstendig underlagt AKPs utenrikspol analyse og at Palestina-bevegelsen ble underlagt kampen mot Sovjet, sier Vågstøl.
Det var særlig parolen i Oslos 1. mai-tog i 1976, “Kamp mot all imperialisme – kamp mot de to supermaktene USA og Sovjet” som provoserte Bygstad.
– Han mente det var en analyse som ikke hadde så veldig mye for seg i forhold til Palestina-spørsmålet.
Ekskludert fra AKP
Høsten 1975 ble Bygstad ekskludert fra AKP (ml). Han var ikke alene om å bryte med organisasjonen. Mindretallet som forlot Palestinakomiteen gikk senere sammen om å stifte Palestinafronten, som senere skulle skifte navn til Palestinagruppene i Norge. Det store utbruddet skjedde på landsmøtet i Palestinakomiteen i 1976.
– De historiske uenighetene har de aldri lagt døde. Men jeg tror ikke det var noe levende agg mellom dem i dag, sier Tarjei Vågstøl.
Bygstad la seg særlig ut med Tron Øgrim, skriver LO Aktuelt. De to skværet aldri opp og døde som uvenner.
– Jeg tror han var bitter på AKP. Nå ble sikkert det mildna av at han selv opplevde gjennomslag slag for prosjektene sine, men jeg tror nok han følte at AKP dreiv palkom i dass på midten av 70-tallet.
Prominente venner
Flere som senere skulle bli prominente Midtøsten-forskere i norsk akademia gikk ut sammen med ham, blant annet professor i Midøsten, Nord Afrika og muslimske lands historie ved Universitet i Bergen, Knut Vikør, professor i arabisk språk ved Universitetet i Oslo, Gunvor Mejdell og Nils Butenschøn, direktør ved Institutt for menneskerettigheter, Det juridiske fakultet, ved Universitetet i Oslo
Senere tok fronten også initiativ til stiftelsen av Fellesutvalget for Palestina. Et av motivene skal ha vært å marginalisere Palestinakomiteen, som hadde betraktelig flere medlemmer enn Palestinafronten.
Engasjerte fagbevegelsen
Bygstad var spesielt engasjert i arbeidet med å engasjere fagbevegelsen i Palestina-arbeidet. Tidlig på 80-tallet lykkes han i å engasjere fagbevegelsens hjelpeorganisasjon, Norsk Folkehjelp, i Libanon. Det ble starten på en norsk hjelpe-boom til palestinske flyktningeleire i Libanon og Jordan.
– Spesielt banebrytende var Bygstads arbeid for å knytte kontakter og bygge bro mellom det palestinske folk og norsk fagbevegelse, skriver palestina.no
Han var også aktiv i å få på plass en koalisjon av organisasjoner, blant annet LO, da Israel eskalerte angrepene på palestinerne med blant annet massakren i Jenin våren 2002.
– Han var flink til å snakke med folk og få de over på sin side. Han var flink til å overtale, sier Vågstøl.
Støttet ikke Fatah
Palestinafronten utmerket seg med at de i motsetning til Fatah ikke tok klart stilling til Fatah i det palestinske politiske landskapet. Fronten hadde også kontakter med PFLP og DFLP. Medlem i fronten og senere generalsekretær i Human-etisk Forbund, Lars Guule, ble i 1977 tatt med 750 gram sprengstoff han skulle frakte for gruppen fra en flyplass i Beirut.
Palestinafronten støttet også Folkefronten for frigjøring av Palestina (PFLP) sin parole om “kamp mot reaksjonære arabiske regimer”.
– De var mer sympatisk innstil til DFLP og PFLP fordi de ikke var underlagt den samme politiske læresetningene som gjorde at man helt klart måtte støtte Fatah, slik AKP(ml) gjorde, sier Vågstøl.
– Ikke støtteorganisasjon for PFLP
Men Bygstad og Palfront-ledelsen stanset likevel forsøk på å gjøre organisasjonen til en støttegruppe for den venstreradikale palestinske militsen.
– Palestinafronten ble aldri en ren støtteorganisasjon for PFLP, tvert i mot satte de i verk tiltak for å hindre at organisasjonen gikk i den retningen.
Både Bygstad og Palfronten gikk senere vekk fra radikale standpunkt og motstand mot fredsforhandlinger med Israel. Men solidaritetsaktivisten fortsatte å være kritisk til Fatah-ledelsen fram til han døde.
– Fatah-lederne er for ettergivende overfor Vesten, mens Hamas er for ekstreme. Det palestinske folket hadde fortjent noe midt i mellom, sa han i sitt livs siste intervju, som ble gitt til LO Aktuelt.
Sto på til det siste
Bygstad fulgte hvert år de palestinske fotballagene på Norway Cup. I år skulle han, slik tradisjonen var, ta i mot de palestinske ungdommene i hagen sin på Spydeberg, skriver LO Aktuelt.
– Det er like spennende hvert år om de palestinske lagene får reise ut eller blir hindret, sa Bygstad i det siste intervjuet han ga til fagforeningsbladet før han døde.
– Jeg kommer ikke på noe jeg angrer på. Derimot må overvåkingspolitiet angre på all ressursbruken, etter å ha overvåket meg i 30 år og ikke funnet noe ulovlig, sa Bygstad i et intervju han ga til Dagbladet om sin egen mappe i 2002.
Familie, venner og kamerater tok farvel med solidaritetsaktivisten under bisettelsen 8. august på hjemstedet Spydberg.
http://www.indymedia.no/node/4050
Les Tarjei Vågstøls hovedfagsoppgave om den norske solidaritetsbevegelsen med Palestina.
|
Forfatter: |
Vågstøl, Tarjei Johannessen |
|
Tittel: |
Den norske solidaritetsrørsla for Palestina, 1967–1986 |
|
Publisert år: |
2007 |
|
Dokumenttype: |
Hovedoppgave |
|
Språk: |
Norsk Nynorsk |
|
BIBSYS: |
|
|
Veileder(e): |
Knut Kjeldstadli |
*******************
********************
Kjell Bygstad er død
Tidligere redaktør av fagbladet Fabrikkarbeideren, Kjell Otto Bygstad, er død, 70 år gammel.
Publisert 01.08.2008 – 10:53 Oppdatert 01.08.2008 – 10:54
Kjell Bygstad var redaktør av Fabrikkarbeideren, fagbladet til Norsk Kjemisk Industriarbeiderforbund, fra 1989 til 2000. Før det var han anleggsgartner i 25 år og bestyrer av Stein og Jords feriehjem i Enebakk i tre år.
Gjennom flere tiår jobbet han for å påvirke LOs pro-israelske standpunkt i mer Palestina-vennlig retning, noe han lyktes med, og han har vært primus motor i arbeidet med å få palestinske fotballag til Norway Cup.
Bygstad var også en periode partisekretær i SF.
*******************************************
Tilbake til saken (http://www.frifagbevegelse.no/loaktuelt/article3699799.ece)
Foto Sissel M. Rasmussen Kjell Otto Bygstad (1938 – 2008).
Sto på til det siste
Kjell Otto Bygstad skulle hatt den sedvanlige hagesamlingen med arabisk mat og jordbær for de palestinske lagene fredagen før Norway Cup. Det ble det ikke noe av. 29. juli døde han.
Publisert 04.08.2008 – 12:17 Oppdatert 05.08.2008 – 07:14
Tre uker tidligere hadde LO-Aktuelt et 70-årsintervju med palestinernes fremste venn i Norge, som ble det siste han ga. Da kom han med følgende hjertesukk:
– Fatah-lederne er for ettergivende overfor Vesten, mens Hamas er for ekstreme. Det palestinske folket hadde fortjent noe midt i mellom.
Politisk menneske
Bygstad var redaktør av fagbladet Fabrikkarbeideren fra 1990 til han gikk av med AFP for noen år siden. Gjennom flere tiår jobbet han for å påvirke LOs pro-israelske standpunkt i mer Palestina-vennlig retning. Det lyktes. Han var et politisk menneske hele sitt voksne liv, og var en av de aller første i Norge som tok standpunkt for palestinerne i konflikten med Israel.
Partisekretær
Under seksdagerskrigen i 1967, da Israel blant annet okkuperte Jerusalem, satt Bygstad som partisekretær i SF.
– Den gangen kom de første kritiske røstene mot Israels politikk, og vi i SF var relativt enige om fordømmelsen av krigshandlingene, forteller Bygstad, når vi intervjuer han hjemme i Spydeberg 7. juli. Kona Bjørg, en fast følgesvenn og støttespiller siden de traff hverandre i 1972, stiller med spekemat, laks og eggerøre til lunsj, og en lengre samtale med fokus på politikk, Palestina, fagforeningsliv og LOs fagblad-miljø kan starte.
Palestina-solidaritet
Bygstad deltok i Palestinakomiteen fra dag en, var gjennom splittelsen i Palestina-arbeidet seks år senere, var med på dannelsen av Palestinafronten, senere Palestinagruppene og Fellesutvalget for Palestina. Sistnevnte utvalg var sammensatt av organisasjoner. Etter et besøk i Libanon i 1977, traff han palestineren og fagforeningsmannen Abu George, nå ansatt i LO. Fra da av gikk det slag i slag med faglige delegasjoner til Midt-Østen, jobbing overfor fagbevegelsen og med påfølgende snuoperasjon i LO. Høsten 1980 reiste en delegasjon med flere forbundsledere til Libanon etter invitasjon fra den palestinske Arbeiderunionen (PTUF). Tilrettelegger: Kjell Bygstad.
– Det var påfallende hvordan en mann som lederen av Grafisk, Arild Kalvik, endret standpunkt etter som han fikk se hva som virkelig hendte, sier Kjell Bygstad. Kalvik var gammel konsentrasjonsleirfange og reise nedover med betydelige sympatier for Israel.
Fra Histradrut til PGFTU
I et hefte utgitt av LO i 1997 skrev daværende LO-leder Yngve Hågensen at LO-kongressen gjorde et klokt vedtak i 1981, nemlig å «opprette kontakt med den palestinske Arbeiderunionen (PTUF), samtidig som man beholdt kontakten med Histadrut». Til kongressen i 1989 var den palestinske fagforeningslederen på Vestbredden, Shaher Saed invitert, men Israel la kjepper i hjulene ved å nekte han utreise. Dette påkalte kongressens vrede, og Saed ble møtt med stående applaus da han ankom på kongressens nest siste dag. I mellomtida hadde Histadruts representant forlatt Folkets Hus. Etter denne tid har LO tatt klart standpunkt for palestinerne, og en rekke ganger markert seg mot Israels okkupasjon og trakassering.
Det er ikke tall på de palestinere som har bodd hjemme hos ekteparet Bjørg og Kjell Bygstad i løpet av de siste 40 årene. Hans gode venn Fuad Timraz med familie bodde der i ett år, og nettverket av venner var stort. Kjell Bygstad traff Yasser Arafat mange ganger, og hadde mye godt å si om den avdøde palestinske lederen, selv om han også har kritisert ham offentlig.
– Det skal mye til at en mann som spilte en så stor rolle ikke tråkket litt skeivt en gang imellom.
Selv var Kjell sammen med Arafat både på dag- og natterstid.
– Han spiste ikke opp pengene sjøl, men jeg avviser ikke at det har vært korrupsjon i det palestinske lederskapet, sier Bygstad til LO-Aktuelt.
Aktivist i 50 år
Kjell Bygstad kom til Oslo som student i 1960. Det ble litt studier og mye politikk. Han var innstilt som lederkandidat i Det Norske Studentersamfund i 1964, men Berge Furre ville det annerledes. Han tok med seg Bygstad hjem, trakk fram en flaske Upper Ten og sa klart ifra at Bygstad måtte overta som partisekretær i SF. Sånn ble det. Senere la den unge partisekretæren seg ut med Finn Gustavsen, og etter en kort periode i ml-bevegelsen, med Tron Øgrim.
– Jeg har alltid vært sosialist, men har hatt mer sans for solidaritetsarbeid enn partipolitikk, sier mannen som mener engasjementet til dels er arvelig. Han hadde en radikal bestefar, for øvrig landets første militærnekter. Også moren var radikal. Allerede i 1960 var Kjell aktiv mot EEC. Det var første runde med norsk avvisning etter at seks land undertegnet Romatraktaten i 1957.
– For oss fra Vestlandet var tre ting viktig: kristendom, avholdssak og målsak. Jeg skrev en kronikk i Dagen med tittelen ”Skal vi selje trua vår?”, under synonymet ”lektor Myren”. Jeg kunne jo ikke bruke eget navn, da jeg var ateist allerede den gangen, sier Bygstad med glimt i øyet. Like etter fulgte han opp med: ”Skal vi oppgje vår alkohollovgivning?”. Han traff trolig den vestlandske folkesjela i disse innleggene. Senere fortsatte han sitt engasjement mot EU, og satt fram til sin dødsdag i styret i Nei til EU i Spydeberg.
– Vi har fremdeles møtene her i stua, sier mannen som i løpet av sine siste leveår var igjennom to hjerteoperasjoner, i tillegg til behandling for kreft.
Madserud
I sin første tid i Oslo var Bygstad aktiv i Norsk Aksjon mot Apartheid, og Krisefondet for Sør-Afrika, der Unge høyre også var med. Han hadde til og med kontor i Unge Høyres Landsforbund i en periode. Det går ennå gjetord om den aksjonen Ole Kopreitan og Kjell Bygstad gikk i spissen for da Norge skulle spille landskamp i tennis mot apartheidstaten Sør-Afrika i 1964. Det ble arrangert to demonstrasjoner, en lovlig og en ulovlig. Bygstad sto først lovlydig utenfor arenaen med en liten gruppe som markerte sitt syn på apartheid-staten. Formannen i Norges Tennisforbund, Jan Staubo, som Bygstad på forhånd hadde hatt en flere måneder lang avispolemikk med, kom bort med et bredt glis og fortalte at han aldri hadde opplevd så mange tilskuere på en tenniskamp. Det Staubo ikke visste var at svært mange av tilskuerne hadde med seg tre tennisballer hver.
– Etter ett minutts spill måtte kampen stoppes, da det var minst 50 baller på banen, humrer Bygstad, og legger til at han kjente annenhvert tryne på tribunen. Banen ble ryddet, og spillet kunne starte igjen. Det samme gjentok seg tre ganger, hvorpå publikum stormet banen. Kampen ble avlyst og måtte avvikles på hemmelig sted i Holmenkollen dagen etter. Jan Staubo var rasende.
– Hendelsen fikk betydelige oppslag i utenlandske presse. Det var noe av det morsomste jeg opplevde som ungt politisk menneske, sier vestlendingen til LO-Aktuelt tre uker før han sovnet inn.
Fra anleggsgartner til fagbladredaktør
Selv om Bygstad tok ”diverse universitetseksamener”, ble han anleggsgartner i 25 år før Arthur Svensson i Kjemisk forbund forbarmet seg over ham og ba han søke stillingen som redaktør i fagbladet ”Fabrikkarbeideren” i 1989. Før det hadde han vært bestyrer av Stein og Jords feriehjem i Enebakk i tre år.
– Jeg søkte en rekke jobber på bakgrunn av min universitetsutdannelse, men på slutten av intervjuet kom alltid spørsmålet opp: Vel, Bygstad, har du forandret deg politisk i de siste årene eller står du fortsatt for det samme? Jeg fikk aldri noen jobb på den måten, forteller han. I tiden som redaktør av Fabrikkarbeideren var Kjell Bygstad også medlem av LOFF, Landsorganisasjonens Fagbladforening, der han til tider spilte en framtredende rolle, ikke minst som kortspiller. Under en konferanse på Grønland ble han tatt ut som keeper på et sammensatt nordisk lag som spilte fotball mot grønlenderne.
– Husker du hvor mange mål du slapp inn?
– Jeg tror det var syv, sier han og medgir at han nok hadde gjort seg bedre som tilskuer enn som keeper. Men om Bygstad aldri selv ble noen stor fotballspiller, har han hatt fast tilhold på Ekebergsletta en uke hver sommer de 20 siste årene.
Norway Cup
I år fikk Bækkelaget Sportsklubb og Frode Kyvåg LOs kulturpris for sitt mangfoldige arbeid. Bygstad har hatt et godt samarbeid med Kyvåg om de palestinske lagenes deltakelse i turneringen.
– Det er like spennende hvert år om de palestinske lagene får reise ut eller blir hindret, sier Bygstad. I år var det 19. året han skulle ha de palestinske spillerne og norske venner på arabisk mat og jordbær i hagen i Spydeberg. Noen legger inn årene etter noen radikale ungdomsår, andre står løpet ut. Kjell Bygstad hørte til den sjeldne kategorien av sistnevnte aktivister.
********************************************************************
شيل بيغستاد قائد نرويجي فلسطيني سيذكره التاريخ
27-08-2008
في الرابع من شهر آب – أغسطس من هذا العام رحل عن عالمنا بعد صراع مع مرض عضال القائد السياسي والنقابي والتضامني النرويجي شيل بيغستاد. قلائل هم الذين يعرفون عن شيل وما قدمه للقضية الفلسطينية والشعب الفلسطيني. هذا الرجل هو الذي بدأ وقاد عملية استعادة العقل والوعي النرويجي فيما يخص القضية الفلسطينية. فقد عرف منذ نهاية الخمسينيات وبداية ستينيات القرن الماضي حيث كان طالباً في جامعة أوسلو، وعضواً في قيادة اتحاد الطلبة، وناشطاً ضد نظام الابارتهايد العنصري في جنوب افريقيا. عرف شيل أن الرواية الصهيونية والأوروبية المتصهينة للمأساة الفلسطينية كانت عارية عن الصحة ومليئة بالثقوب والفجوات. وأدرك أنه يصعب على أي عاقل ومدرك للسياسة و صاحب معرفة بتجارب الشعوب أن يقبل تلك الرواية المؤسسة على الخرافات والنفاق وتغييب العقل والضمير .كما عرف شيل أن الجلاد الصهيوني لبس ثوب الضحية الفلسطينية، وأن المجرم يتمثل دور الضحية في كل شيء، وفي كل مكان.. وأن اللص الذي سرق أرض الفلسطينيين وشردهم في المنافي والشتات واللجوء قد ارتكب المذابح والمجازر والابادة، ثم بعد سيطرته على الأرض واحتلاله لفلسطين، وبعد أن أعلن قيام كيان ” اسرائيل” على تلك الأرض. أخذ يسرق التراث والتقاليد وكل شيء له علاقة بتاريخ فلسطين. وأكثر من ذلك أخذت ابواق دعايته واعلامه تدخل في رؤوس النرويجيين والاوروبيين روايات خرافية عن أرض بلا شعب لشعب بلا أرض، وعن دفاع الشعب اليهودي عن وجوده ضد الخطر العربي الفلسطيني. كما وصورت الدعاية الصهيونية الفلسطينيين على أنهم المعتدين على اليهود الآمنين في ديارهم. هذا الهراء و ذاك النفاق لم يجدا مكاناً لهما عند شيل بيغستاد و رفاقه من النرويجيين الذين عرفوا الحقيقة ولمسوا النفاق الصهيوني. وإن كانت تلك الفترة صعبة ومظلمة في النرويج إذ أن 5% فقط من النرويجيين كانوا يرون أن كيان “اسرائيل” مسؤول عن القلاقل والحروب في الشرق الأوسط. بينما أكثر من 50% كانوا يضعون اللوم والمسؤولية على الفلسطينيين و الدول العربية. في مثل تلك الظروف باشر شيل ورفاقه نشاطهم لتعريف الشعب النرويجي بالقضية الفلسطينية وحقيقة الأمر. لم يكن الأمر سهلاً ولا كانت طريقهم مفروشة بالورود والأزهار، بل واجهتهم قوى عديدة وكثيرة أكبر وأقوى منهم قوة وعدداً ودعاية واعلام وأموال وأحزاب ومؤسسات، وفوق كل ذلك جوبهوا بموقف الدولة والكنيسة والمجتمع المنحاز للصهاينة. كان للكيان الصهيوني مكانة مميزة في النرويج. لكن شيل بيغستاد الذي شغل منصب سكرتير عام حزب الحبهة الاشتراكية النرويجي وهو في ريعان الشباب، وفي مرحلة الدراسة الجامعية، أعلن موقفه بصراحة ورفض المساومة على ذلك، وطالب الحزب باتخاذ موقف شبيه ومماثل.. لاحقاً قام شيل بيغستاد بالخروج من الحزب ومعه أتباعه من المؤمنين بعدالة القضية الفلسطينية، وأسسوا لجنة فلسطين النرويجية، ثم جبهة فلسطين النرويجية وكذلك مجموعة فلسطين النرويجية.حصلت خلافات بينه وبين لجنة فلسطين والشيوعيين ، وهو الذي ردد دائماً بأنه لم يكن اشتراكياً.. لكنه كان أباً حقيقياً للمتضامنين مع الفلسطينيين.في مرحلة متأخرة أتفق شيل والآخرين في مؤسسات تتضامن مع فلسطين على تأسيس أطار جماعي يضمهم جميعاً مع آخرين، أطلقوا عليه ” المنظمة النرويجية الموحدة من أجل فلسطين”. وبالمناسبة فأن الجالية الفلسطينية في النرويج عضواً في المنظمة.
اتجه شيل نحو نقابات عمال النرويج ، التي كانت أكبر معاقل التوغل الصهيوني في البلاد، كما كانت تعتبر المساند والداعم الأساسي والأول للهستدروت الصهيوني، منها ترسل المساعدات والوفود للتضامن مع الكيان الصهيوني. وأدرك أهمية تغيير موقف النقابات، لأنها أكبر منظمة نرويجية على الاطلاق، تضم الآن في صفوفها أكثر من 800 ألف عضو ومنتسب مع العلم أن تعداد سكان النرويج أقل من خمسة ملايين نسمة. وضع شيل الذي كان يرأس جريدة تابعة لنقابة المستخدمين والموظفين كل طاقته من أجل جلب وتأطير وتنظيم المتعاطفين مع فلسطين. وسوف يسجل التاريخ لهذا الرجل نجاحه الباهر في تغيير موقف النقابات النرويجية رأساً على عقب وتحويلها من مقر للهستدروت الى مقر لاتحاد عمال فلسطين،. وللعلم فأن النقابي الفلسطيني موسى الجريس، أبو جورج، أحد قيادات عمال فلسطين، يعمل في النقابة منذ سنوات طويلة. حيث جمعته مع شيل بيغستاد صداقة قوية. يذكر البعض أن ابا جورج عندما دخل للمرة الأولى الى أحد مكاتب مجمع النقابات واجهه المسؤول هناك بالقول : أن دماء الضحايا اليهود مازالت على يديك وتحت انيابك… فرد عليه ابو جورج: أنك ضحية عملية تضليل وتشويه افكار وقلب حقائق، وتأكد أننا بعد فترة من الزمن سنصبح صديقين. وهذا الذي حصل فعلاً. فبعد فترة اصبح النرويجي المذكور من أشد المناصرين لفلسطين. ولتصبح النقابات برمتها قلعة تضامنية مع الفلسطينيين. قدمت النقابات مساعدات ضخمة وكبيرة للشعب الفلسطيني ولعمال فلسطين. ويوم تناقلت وكالات الأنباء خبر الفساد المالي في السلطة الفلسطينية، رد شيل بيغستاد على اسئلة الصحافيين بجرأة وخبرة حيث انتقد الزعيم الفلسطيني الراحل ياسر عرفات، لكنه برأ عرفات من الفساد وبنفس الوقت أقر بوجود فاسدين داخل السلطة اساءوا استخدام بعض المساعدات.
أذكر في ندوة حصلت نهاية العام المنصرم في مقر المنظمة النرويجية الموحدة من أجل فلسطين وبدعوة منها، حيث كان المتحدث الرئيسي رايموند يوهانسن مدير وزارة الخارجية النرويجية ومسؤول ملف الشرق الأوسط، كيف كان يوهانسن يخاطب شيل وكأنه المعلم.ولم يكن شيل بالفعل سوى المعلم الشجاع والصريح، حيث أسمع مدير الوزارة كلاماً كان يجب ان تسمعه الحكومة مباشرة.
عمل شيل لأجل فلسطين وزار مخيماتها في لبنان وعاين حياة الفلسطينيين في المخيمات عن قرب. وتأثر بحياتهم، لذا وضع امكاناته في النرويج وعلاقاته من أجل السماح لفرق رياضية فلسطينية المشاركة في دورة كأس النرويج بكرة القدم التي تقام كل عام. ونجح في ذلك حيث دأبت الفرق الفلسطينية من مخيمات لبنان ومن فلسطين المحتلة على المشاركة في الدورات بتمويل نرويجي كامل. وساعده في ذلك واشرف على عملية المشاركة الأخ فؤاد تمراز ومازال يشرف عليها حتى يومنا هذا. وبمناسبة ذكر الأخ فؤاد الذي تربطه علاقة حميمة بشيل ويسكن بجواره منذ سنوات طويلة. حصل ذات مرة أن روى لبعض الفلسطينيين وكنت واحداً منهم عن كيف انه لم ير شيل بيغستاد يضحك من قلبه منذ فترة طويلة سوى يوم احضار شاحنة الركاب الصهيونية التي تعرضت لعملية استشهادية الى قلب أوسلو لترويج الدعاية الصهيونية. علمت أنني كنت السبب المباشر لضحكة شيل، حيث أنني وبدون طول تفكير واثناء مواجهتنا للدعاية الصهيونية المتمثلة بالشاحنة وبحضور وسائل الاعلام النرويجية والفضائية العربية والأجنبية، قمت بنزع سروالي لإظهار اصابتي في مجزرة صبرا وشاتيلا والرد على الصهاينة بقوة. فبانت رجلي الاصطناعية وساقي الأخرى المصابة اصابات بليغة. فتركت وسائل الاعلام كلها الشاحنة الصهيونية وجاءت لتنقل وقائع ما قمت به.
لم تحصل تظاهرة أو ندوة أو نشاط هام إلا وكان شيل في المقدمة، يحمل اليافطة والعلم والميكرفون. يكتب الشعارات ، يلصق الملصقات، يقدم الكلمات ويعطي الحضور دروساً في كيفية التضامن الحقيقي مع شعب فلسطين. نستطيع القول ان شعب فلسطين خسر بغياب شيل بيغستاد أحد أهم أعمدة التضامن معه في النرويج وفي العالم.
http://www.safsaf.org/08-2008/nidal/kjell-bygstad.htm
