Palestyńskie kobiety

Nidal Hamad – 8 marzec 2018

 

Palestyńskie kobiety były i są nadal symbolem walki o niepodległość Palestyńska Wraz z mężczyznami biorą one udział w tej walce na wszystkich jej etapach. Palestyńskich kobiet nie satysfakcjonowała rola ograniczającą je do gospodyni domowej wychowującej tylko dzieci, są one aktywne we wszystkich dziedzinach politycznych, kulturalnych i społecznych.

Palestyńskie kobiety to poetki, pisarki, artystki, lekarki, inżynierki, malarki, aktorki, producentki filmowe, ministrowie i ambasadorki, parlamentarzystki, wojowniczki, więźniarki w izraelskich więzieniach i męczenniczki.

Palestyńskie kobiety to również babcie, matki, córki, wnuczki, żony, narzeczone i kochanki, matki naszych męczenników i bohaterów.

Dla mnie na pierwszym miejscu zawsze będą matki palestyńskie, który straciły swoich najbliższych w walce.. Bo są takie, jest ich bardzo dużo, sam znam kilka matek, które straciły więcej niż 3 synów i córek w wojnę i walce, np. Om Nazem z obozu Shatila w Libanie, Om Saleh Khrejbi z obozu Ain Elhilwe w Libanie i dużo innych takich kobiet z Palestyny…

 Samiha Khalil

Była jedną z pionierek palestyńskiego ruchu narodowego, jako pierwsza założyła Stowarzyszenie na Rzecz Rehabilitacji Rodzinnej w 1965 r. Oraz Stowarzyszenie Arabskich Związków Kobiet w Al-Bireh, Khalil urodziła się w 1923 r. W Tulkarem.

Podczas swojego życia odgrywała znaczącą rolę w walce narodowej i reprezentowała kobiety palestyńskie na wielu międzynarodowych konferencjach. W 1996 r. Kandydowała na prezydenta, jako jedyna rywalka nieżyjącego przywódcy palestyńskiego Jasera Arafata.

 Shadia Abu-Ghazaleh

Jest pierwsza bojowniczka męczenniczka po izraelskiej okupacji pozostałej części Palestyny w 1967 r. Urodziła się w 1949 r. W Nablusie, od dzieciństwa rozpoczęła działalność polityczną i została członkiem Ruchu Arabskich Nacjonalistów w 1962 r. Po utworzeniu Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny stała się czołowym członkiem Frontu.

28 listopada 1968 r. Przygotowywała w swoim domu bombę do wybuchu w izraelskim Tel Awiwie, bomba eksplodowała w jej rękach, co doprowadziło do jej śmierci. 

 Zakiya Shamout

Była pierwszą palestyńską kobietą, która przeprowadziła operacje przeciwko okupacji, była pierwszą palestyńską kobietą, która urodziła dziecko w izraelskich więzieniach. Urodziła się w Hajfie w 1945 r. Dołączyła do operacji partyzanckich w 1968 r. Na początku lat 70. Aresztowano ją i jej męża, Została skazana na 12 lat więzienia, a 18 lutego 1972 r. Zakia urodziła Nadię w izraelskim więzieniu Neve Tirzia w Ramli, a w 1983 r. Została zwolniona i deportowana do Algierii, gdzie zmarła w 2014 r

 Laila Khaled

Była pierwszą kobietą, która porwała izraelski samolot pasażerski w 1969 roku. Urodziła się w Hajfie w 1944 roku. Porwała samolot i skierowała swoją drogę do Syrii, by uwolnić zatrzymanych Palestyńczyków w więzieniach izraelskich, zwróciła uwagę świata na sprawę palestyńską. Po jakiś czas znów porwała amerykański samolot TWA, który wylądował w Londynie. Zaaresztowano ją, i została osadzona w więzieniu Scotland Yard, lecz rząd brytyjski musiał je uwolnić w wymianie więźniów z PFLP tzn. Ludowe Front Wyzwolenia Palestyny, którego Lalila Khalid jest do dziś jedna z przywódców.

 

Dalal Almoghrabi

Jest jedną z najbardziej znanych kobiet palestyńskich, urodziła się w 1958 roku w jednym z obozów dla uchodźców w Bejrucie, jej rodzina pochodzi z miasta Jaffa, Dalal uciekała do Libanu po okupacji Palestyny przez syjonistów w 1948 roku. Wstąpiła do Ruchu Fateh, którego liderem był Yaser Arafat. Otrzymała kilka kursów wojskowych i zakresu wojny partyzanckiej i użycia broni, a w dniu 11 marca 1978 r Dalal i jej grupie partyzantów udało się dotrzeć do Tel Awiwu i porwać izraelski autobus przewożący żołnierzy. W starciach między bojownikami i żołnierzy, zostali zabity wszyscy partyzanci palestyńscy i wszyscy izraelscy żołnierze, A generał żydowski Ehud Barak nakazał zatrzymać autobus silą i ogniem, co sprawiło, że Dalal wysadziła autobus w powietrze. Na zdjęciu widać jak Barak traktował Dalal po śmierci. On został potem premierem Izraela.

 

Mai Ziadeh

Urodziła się w Nazarecie w 1886 roku i świetne posługiwała się językiem angielskim i francuskim, wyemigrowała do Kairu w 1911 roku z ojcem, który założył gazetę “Mahrousa” w Egipcie, zaczęła pisać artykuły w języku arabskim, a w 1914 r. Utrzymywała swój salon literacki, który stał się najsłynniejszym salonem literackim w Kairze, wydała 13 książek i zmarła w 1941 r.

 

 

Samira Azzam

Jest pionierka palestyńsko arabskiej krótkich opowiadań, urodziła się w Acre – Akka – w 1927 roku, studiowała język angielski i literaturę, opublikowała serię artykułów w gazecie “Palestyna”, Azzam otrzymała nagrodę w Bejrucie, napisała pięć książek i ponad 12 książek przetłumaczonych na język arabski.

 

 

Poetka Fadwa Toukan

Urodziła się w Nablusie w 1917 r. Jej rodzina uważała, że udział kobiet w życiu publicznym był nie do przyjęcia, wiec przyuczała ja do pomocy swojego brata Ibrahima Toukana, jednym z naj słynniejszych poetów palestyńskich, który rozwinął jej talent i polecił jej pisać wiersze i zachęcał ją do opublikowania w kilku arabskich gazetach. Po izraelskiej okupacji pozostałej części Palestyny w 1967 r. Toukan wyszła z cienia by wziąć udział w życiu publicznym w Nablus, poświęciła swoje życie poezji i literaturze, opublikowała wiele książek i dzieł, utrzymywała kilka stanowisk uniwersyteckich. Cale życie walczyła po przez poezję i działania kulturalne przeciwko okupacji izraelskiej. Zmarła w 2003 r.

 

 Fotografka Karima Abboud:

Była pierwsza palestyńska fotografka w 1913 roku. Urodziła się w Nazarecie w 1894 roku i uczyła się fotografii od ormiańskiego fotografa w Jerozolimie.

Ojciec kupił jej w prezencie aparat fotograficzny

Robiła zdjęcia miast, naturalnych miejsc i historycznych punktów orientacyjnych, a następnie otworzyła studio fotografujące tylko kobiety w Betlejem, które umożliwiły konserwatywnym rodzinom portretowanie kobiet bez wstydu,

Odgrywała ona wielką rolę w tym egzotycznym zawodzie w społeczeństwie arabsko-wschodnim, zwłaszcza w sytuacji, gdy wiele rodzin nie zaakceptowało tego dziwnego wynalazku, jakim wówczas był aparat.  Zmarła pod koniec lat sześćdziesiątych, pozostawiając setki obrazów, które zawierają ważny etap w historii współczesnej Palestyny.

 

 

Pani Hind Husseini

 Pierwsza kobieta palestyńska, która założona w Palestynie Fundacji opieki nad sierotami po wojnie 1948 roku, urodziła się w Jerozolimie w 1916 roku studiowała etykę zarówno w języku angielskim i arabskim w 1938 roku, a w 1945 roku opuściła zawodu nauczyciela i zaczęła dobrowolny etap pracy społecznej, jeżeli ustalone solidarności społecznej Stowarzyszenia Kobiet w Jerozolimie, a Indie z pomocą Adnan al-Tamimi zebrano 55 dzieci z sierot Deir Yassin, i chociaż nie było tylko 138 palestyńskich funtów zobowiązały się z nimi żyć lub umrzeć im właśnie stąd początku powstania arabskiego Child House w 1948 roku, a jego doświadczenie i jego rola w opiece nad sierotami i utworzenie szkoły dostał Indie Na Medal Adelaide of Konstytucyjnego Postępu Włochy widzą wiodące kobiety na świecie w 1980 roku.