Sympatia terrorysty Andersa Breivika do Izraela – Autor: Nidal Hamad

Sympatia terrorysty Andersa Breivika do Izraela i jego wrogość wobec Palestyny

Masakra na wyspie Utøya 22 lipca 2011 rolu i terrorysta Breivik.

Autor: Nidal Hamad

Dwudziestego drugiego lipca 2011 roku Norwegia została poddana najokropniejszemu aktowi terrorystycznemu we współczesnej historii. Haniebny zamach terrorystyczny został przeprowadzony przez Andersa Behringa Breivika, młodego białego skrajnie prawicowego terrorystę i rasistę, syna norweskiego dyplomaty, urodzonego i wychowanego w Norwegii.

Andersa Breivika dorastał w atmosferze nienawiści i rasizmu działając w szeregach dużej skrajnie prawicowej norweskiej Partii Postępu, która głosi rasizm i wrogość wobec cudzoziemców, imigrantów, muzułmanów, Arabów i Palestyńczyków (ta partia od kilkunastu lat nieprzerwanie uczestniczy w norweskim życiu politycznym i jest obecna w rządzie Arny Solberg).

W Partii Postępu, Breivik nauczył się nienawiści i rasizmu, a po odejściu z partii stał się jednym z największych zbrodniarzy epoki nowożytnej, który przeszedł do historii poprzez haniebny ataku terrorystyczny.

Nazwisko Breivika pozostanie symbolem zbrodni, faszyzmu i tertoryzmu. Stanie się przekleństwem Norwegów, tak jak przekleństwem jest działalność zdradzieckiego premiera Vidkuna Quislinga, który w latach II Wojna Światowej kolaborował z nazistowskimi niemieckimi okupantami w Norwegii.

Masakra podczas letniego obozu młodzieżowego na wyspie Utøya i wysadzenie w powietrze budynków norweskiego rządu należą do największych ataków terrorystycznych, na jakie narażony był ten północny kraj. Jest to z pewnością najbardziej ohydna zbrodnia, jakiej doświadczyła Norwegia we współczesnej historii.

Breivik wysadził w powietrze budynek norweskiego rządu w samymi sercu, Oslo, a niedługo potem szturmował obóz letni dla socjalistycznej młodzieży robotniczej na wyspie Utøya, zabijając 77 osób i poważnie raniąc, co najmniej 40. Breivik zabijał bezlitośnie, z premedytacją i z wielką nienawiścią.

Atak terrorystyczny wywołał oczywiste zamieszanie wśród norweskich polityków, rządu i norweskich mediów. Wszyscy byli zaskoczeni, a niektórzy początkowo wskazywali palcem na ruchy islamskie.

Tym większy był szok był, gdy politycy i dziennikarze przedstawiciele dowiedzieli się, że zamachowcem był Norweg, blondyn, biały, obywatel Norwegii. Żaden Arab ani muzułmanin nie ma nic wspólnego z tą masakrą.

W momencie zbrodni czasie byłem w stolicy Włoch – Rzymie, i byłem przytłoczony doniesieniami arabskich mediów. Większość arabskich kanałów telewizyjnych wezwała mnie do śledzenia zamachu i analizy zdarzenia. Wśród kanałów satelitarnych, które zwróciły się do mnie były: BBC Arabic, Al Jazeera, Al Arabiya, a także inne z Libanu, Syrii, Egiptu, Iraku, Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Francji.

Pamiętam, że dzwoniła do mnie francuska telewizja France 24 i dziennikarka rozmawiała ze mną w języku arabskim. Podczas rozmowy powiedziałem, że terrorysta Breivik podziwia przywódców syjonistycznych i syjonizm, i uważa ich za wzór dla niego, za to, co oni robią w Palestynie.

Powiedziałem, że istnieje związek między Izraelem i Palestyną, a zamachem w Norwegii. Celami na obozie letnim było zwolennicy sprawy palestyńskiej w młodzieżowej organizację Partii Pracy, którzy są znani z silnego poparcia dla Palestyńczyków, i że hasłem obozu było „Bojkotuj Izrael”.

Norweska młodzież przyjęła ówczesnego norweskiego ministra spraw zagranicznych, Store, na kilka godzin przed masakrą, z transparentami z napisem: „Bojkot Izraela”. Zachowałem to zdjęcie do dziś, ponieważ jest to ważny dokument historyczny.

Oczywiście moje słowa były zaskoczeniem dla francuskiej pochodzenia arabskiego, która mnie gościła w France 24. Moje słowa w tamtym czasie nie przemawiały do niej i nie podobało jej się to, lub w to wątpiła.

Było to może z powodu jej braku doświadczenia i wiedzy, oraz w wyniku nieznajomości sytuacji w Norwegii. Ale ja opisałem prawdę taką, jaka była wtedy.

To, co zwróciło moją uwagę w wypowiedziach skierowanych do adwokat Breivika, to fakt, że w pierwszych miesiącach po podjęciu się przez niego obrony Breivika, otrzymał ponad 4 tysiące wiadomości z poparciem, solidarnością i podziwem dla zbrodniarza.

Adwokat dodał, że większość listów pochodziła z byłych krajów komunistycznych Europy Wschodniej. Osobiście mnie to nie dziwi. Rasizm, prawicowy izolacjonistyczny szowinizm, antysemityzm, islamofobia i wrogość wobec uchodźców i imigrantów są powszechne w krajach byłego Układu Warszawskiego, a rządy i parlamenty tych krajów przyjmują wrogą postawę wobec imigrantów i uchodźców. Prawie wszystkie z nich to rządy w orbicie wpływów Stanów Zjednoczonych i syjonistycznego państwa okupacyjnego Izrael. Szczerze mówiąc, rządy krajów Europy Wschodniej są tylko marionetkami USA i Izraela. Są także narzędziami amerykańsko-syjonistycznego wywieraniu nacisku na pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej, które mają rozsądne stanowisko, i w niektórych przypadkach potępiają Izrael i jego zbrodnie w okupowanej Palestynie.

Terrorysta Breivik był w stanie wstrząsnąć Norwegią i całym światem swoją brutalnością, sadyzmem, faszyzmem, i rasizmem. Okazją do mojego opowiadania o Breiviku i jego ataku terrorystycznym jest nie tylko zbliżająca się dziesiąta rocznica masakry, ale także moje przeczytanie w norweskiej gazecie historii, że prawnicy Breivika proszą o zwolnienie zbrodniarza więzienia, ponieważ ten przebywa w celi już 10 lat.

Breivik został skazany na 21 lat, co jest najwyższym wyrokiem we współczesnej historii Norwegii. To absurdalne orzeczenie, nie przystaje do ohydnego i zbrodniczego aktu terrorystycznego, i jest nielogiczne. 21 lat więzienia za zamordowanie 69 ofiar, i zranienie drugich tyle jest kpiną.

Ci, którzy przeżyli atak doznali obrażeń fizycznych i psychicznych. Ale Norwegia to kraj cudów i dziwów.

Nidal Hamad

19.07-2021